insanoğlu ölümü kabul edemez. öleceğini bilir ama bunu düşünmez. çok ileridir o tarih. o kadar ileridir ki asla gelmeyecektir. genç ,yaşlı bu durum böyledir. ne zaman ki ölüm size biraz yaklaşır , * o zaman ölümün bilinmez korkusu derinlerinizden açığa çıkar. aslında bildiğiniz bir şeyi yeniden öğrenirsiniz. o zamana kadar bizim için sadece bir sözcük olan 'ölüm'ün gücünü o zaman anlarsınız. bildiğiniz şeye yine de bir anlam veremezsiniz. nereye gider, nasıl gider, neden şimdi gider..milyon tane sorunuzun yanıtı olmadığıunı bilseniz de kafanız da yanıtı varmış gibi düşünür düşünür bulmaya çalışırsınız..
hergün milyonlarca insan ölür. ama size uzaktır bunlar..ta ki sizin yakınınıza da gelene kadar. gelene kadar onu anlamak imkansızdır. az önce 'yaşayan' bir 'canlı' nın soğuk bedenini görmek ve onun artık eskisi gibi olmayacağını bilmek ancak yaşanarak anlaşılabilir. az önce olan şey bir anda yoktur. ama dersiniz ki az önce konuştum..ama artık yoktur..artık hiç olmayacaktır. bedenin sıcaklığı, yerini çürüyen et yığınına bırakmıştır. geride fotograf ve zamanla silinecek anılardan başka bişey yoktur.
insan sevdiğinin ölümünü bu yüzden kabul edemez, işte bu yüzden her ölüm erkendir. bir dahaki gelişi de erken olacaktır.
