2003 yılında 15 yaşındayken bir gazetedeki yarım sayfalık ilan'da eski bir fırkateyn ve etrafında adamlar olan minyatür dikkatimi çekmişti. ilan'ın üstünde koskocaman bir "amat" yazıyordu. tarihe ilgimin arttığı zamanlardı o zamanlar. bir bakışta bunun tarihi bir roman olduğunu anlayıp bütün harçlığımı hatta bir kısmını ablamdan borç alıp 15 lira verip bu ktabı almıştım. eve heyecanla gelip kitabı açtığımda sağlam bir hasiktir çektim. girizgahı ilk okumamda hiç ama hiç bir şey anlamamıştım. son derece ağdalı süslü sanatlı bir osmanlıcayla girişi yapılmış kitabın. ulan ben bunu nasıl anlıcam? diye diye 30 sayfa okumuşum sonrası yağ gibi aktı gitti. her satırın anlamı kendiliğinden dimağımda çözülüveriyordu. hem buna hayret ederek, hemde romandaki mükemmel kurguya şaşırarak nefessiz okudum kitabı. o an sevdim bu adamı. puslu kıtalar atlası ise kesinlikle tarifi yapılamayacak bir roman o müthiş olay örgüsünün tarifi olduğuna inanmıyorum. ys suskunlar? edebiyat ve musiki ancak bu kadar sarmaş dolaş birbirine yakışırdı. her hikayesinin üzerine sos niyetine koyulan, anadoluya has yerel efsaneler, eserlerinin her satırına apayrı bir tat katıyor. türkiye'nin yetiştirdiği en kaliteli romancıdır bu adam. varmış bir hastalığı söylentilere göre. allah şifasını eksik etmesin.
