sen var ya, o kadar umursamazsın ki, ölüme hazır bir sevgiliyi tınlamıyosun, aslında hiç bir iyi şeyi hak etmeyen sen, bu kadar değeri de hak etmiyosun. zaten alışkın olmadığın için beni kaldıramıyosun. neden bu kadar değer verdim bilmiyorum, belki namusundan, belki yazdığın çizdiğinden. ama sen, üç beş yollu arkadaşın ortam merakı yüzünden çok şeyi kaybedecek çok hayalden döneceksin. sen, sana ayrılan zamanı, sana harcanan hiçbirşeyi hak etmiyorsun.
yüz elli liram olsaydı, şu anda sevgiliydik. sen yüz elli liralık bi insansın. otobüs param olsaydı, yanına gelseydim o lanet şehre, şu anda bana olamayız yazmak yerine, seni seviyorum yazardın.
umarım ömrün boyunca ağlarsın, allahın adaleti varsa ki var, benim hissettiklerimin kat be katını sana yaşatır, yaşatacakta. biri bana demişti, hakkaten öyle oldu. ayağın taşa takılsa bedduamdan bil nuray. allah bunun acısını çıkarsın senden, ömür boyu ağlatsın. huzur bulma, yuvan dağılsın. bir sene daha okumak nasip olmasın sana. fazla değer gelmiyor sana. fazla değer verince, her türk kezbanı gibi böyle burnun kalkıyo. umarım allah çoluğundan çocuğundan çıkarır bu çektiğimi. bu kadar ağır konuşmamın sebebine gelince, ben o otobüs parasını bulamadığım gün, çok acı hissettim, gelemedim, olmadı. ama sen bunu anlayacak bi insan değilsin. yanındaki kevaşelerle yola çıkma. kaybedersin. umarım benden daha yakışıklısını, daha zenginini, daha geniş midelisini bulamaz, ömür boyu eziyet çekersin.
şairin de dediği gibi, sen hoşçakalmayı bile hak etmiyorsun...
