Mezun olmaya yakın "ben ne yapacağım ya" psikolojisiyle farkına vardığım şeydir.
Ulan şimdi herkes yüksek lisans yapıyor. Neden?
Ayşe yapıyor,ahmet de mehmet de.. eeee benim farkım ne?
Bir yurtdışı furyasıdır gidiyor. Neden?
Facebook'ta ali,veli,mahmut boy boy fotoğraflarını paylaşıyor milanoda,pariste,venedikte. Benim eksiğim ne?
Onun güzel bir işi varken benim neden yok? o şu kadar kazanıyor ben neden kazanamayayım?
Diyeceğim o ki hedeflerimiz kendi hayallerimiz değil;başkasının sahip olduğu ve bize bunlarda mutluluk var diye özendirilen şeyler.
Dört ay sonra mezun oluyorum ve şu an tam da şöyle düşünüyorum: 2.500 değil de 1.500 kazansam ne olcak? Hemcinslerimden 2 ayakkabı eksik giysem çok mu sorun?
Kendi adıma biriyle aynı masaya oturduğumda kıskandığım sahip olduğu mevki ve cebi değil; bilgi dağarcığı olur. Bunun için de ne akademik kariyere,ne çok paraya,ne de müthiş bir işe ihtiyaç var..
