söför demir çubuğu ittiriyor ve daha bir yutmaya başlıyoruz yol çizgilerini, sonra aniden dalıyorum. bir ara uyanıp yanıma oturan yaşlı amcayı farkediyorum, sonra kendi kendime "bursa' dan binmiş olmalı" deyip, muhtemel sohbeti geciktirmek adına kafamı tekrar cama dayıyorum. camın kafamı her titretişinde tekrardan uyanıp yüzümü cevirdiğim gökyüzüne takılıyor gözüm. daldıkça biz değil sanki şehirler bizden geçiyormuş gibi geliyor, yol bizi alıp götürüyormuşçasına. birden muavinin boğuk ve anlaşılmaz sesiyle irkilerek uyanıyormuş gibi yapmaya başlıyorum...
