kitapçılığa başlarken, başkalarının öğütlerine pek aldırmamış, kendisi deneyerek bir kanı edinmek istemiştir bu işin niteliği üstüne. unutmayalım ki, edebiyattan gelen başka bir yayımcı yoktu o zaman. "gerçi satıcılara sorarak hangi kitapların satılıp, hangilerinin satılmayacağını öğrenebilirdim," demiş yaşar nabi ve eklemiş: "ama onların düşünceleri ile yetinseydim, yapmak istediklerimi yapamazdım. sözgelişi, onlar bana, sakın şiir kitabı basma, demişlerdi. anadolu bayileri benden, mükerrem kamil su'nun, muazzez tahsin berkant'ın, esat mahmut karakurt'un romanlarını istiyorlardı. oysa ben, tuttum, cahit sıtkı tarancı'nın otuz beş yaş adlı şiir kitabını bastım. bir yılda 3000 satıldı. büyük, beklenmeyen bir başarı oldu. sonra isviçreli robinson, istrati çevirileri ve çeşitli antolojiler bunu izledi. bunlar o zaman yenilik sayılan işlerdi."
yaşar nabi, bir kültür işi olarak kitap ve dergi işine, bu alanın ticaret erbabı dışından gelmiş, ozan ve yazar olarak gelmiş, çok az bir para ile gelmiş ve tek başına çalışarak iki kolda da başarıya ermiş ilk girişimcidir. oysa öteki, ticaret ve sanayi kolundaki girişimciler devletten koruma ve yardım görmeden hiçbir işe girişmezler(di).
