hiç bir gönüle kulak verdiniz mi? su hayattan arınıp, hiç kendiniz olup dinlediniz mi? tek yalan söylemeyecek, söyleyemeyecek varlıklar olan gönülleri. o haykırışlar vurmadı mı hiç kulağınıza?
ama ne önemi var değil mi? sadece o aptal zekanız, aklınız. hatta akılsızlığınız. dahası aptallığınız...
oysa karşınızda size sadece sevgiyle gelen, size sevgi kazandırmak isteyen kocaman gönüller var. ve sizden tek istedikleri sadece sevgi yine. başka hiçbir şey değil...
ama siz istemiyorsunuz. gurur adına, onur adına silip atıyorsunuz seviyi, sevgiyi. üstelik hiç düşünmeden. sokmuyorsunuz içeri o taş duvarlardan kimseyi. bilmiyorsunuz ki asıl onursuzluk, akılsızlık, aptallık gönlünüzü reddetmeniz. işte asıl o zaman kaybediyorsunuz. o zaman düşüyorsunuz karanlıklara. hayatı o zaman kaybediyorsunuz. can yakıp, kalp kırıyorsunuz...
siz gönüller... bundan sonrası sizin için... siz yücelerden yücesiniz. ululardan ulusunuz...o tas kalplilere, zalimlere, hainlere inat, dünyaya inat sevin. sevilmeseniz de, taslansanız da, yuhlansanız da vazgeçmeyin. vazgeçmeyin be, yıkın zalimlerin yalan dünyasını. yeni bir dünya inşa edin. yeni dünyanızın temllerini sevgiyle, aşkla kurun. yaşamanızın tek amacı bu olsun. aç kalın, açıkta kalın, divane olun, aklınızı kaybedin gerekirse...
ama vazgeçmeyin, bırakmayın peşini. siz utanmayın. gerin göğsünüzü tüm dünyaya. gelsin zalim kursunları. elbet yaralanacaksınız. ama yıkılmayın, düşmeyin...
