bir anıdan türemiştir. ufaktım o zamanlar hani çocuklar olur ya etrafında kendilerine "hebelehebelehoy" yapan insanlara bakıp gülerler. o yaşlardayım ananem ile komşular yine eve toplanmış benim kaptan mağara adamı keyfimi piç edip dallas ı izliyorlardı. sadece izlemek mi kendilerini dizinin içinde farzediyorlar kah bağırıyorlar kah kızıyorlar. ama yine de neşelerini hiçbir şey bozamıyor. işte o anda bir adam beliriyor televizyonda kovboy şapkalı fiyakalı ceketli bir zengin. adı ceyar * birden ortama soğuk bir hava hakim oluyor. herkes konuşmayı bırakıp kaşlarını çatıyor herkes beddua okuyor bu adama o anda komşumuz hatice abla "allah belanı versin kötü kalpli ceyar" diye haykırıyor. işte o ana kadar benim çizgi filmimi piç eden komşulardan intikamımı alan bu kötü kalpli ceyara bir sempati oluşuyor içimde seviyorum dizinin fanatiği oluyorum o kötülük yaptıkça onlar üzülüyor ben sadist bir mutluluk duyuyorum içimde. bu sayede bu günlere geldiğimizde eski günlerin hatırına anılarımdan çekip çıkarıyorum ceyar'ı ve bende onun gibi kötü kalpli oluyorum çoğu insandan farklı olmayarak.
