Ne zaman eskiyor sevgiler ödenen bedellerin acısı geçince mi? yağmur yağıyor mutfak camındayım. nasıl üşüdüğümü bilemezsin. menekşelerim çiçek vermiyor artık anne. söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama. şimdi telefon açsam sana sesini duymak da yetmiyor ki. hep aynı cümleler. babamlar nasıl? ılacını aldın mı? nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde.bir yerlere sığdıramıyorum yüreğimi. bazen dalıp giderdin mutfakta yemek yaparken tahta kaşıkla tencerenin başında öylece ne düşünürdün acaba? özlemek çok fena anne, anlamak seni daha da fena.. omuzlarım ağrıyarak uyanıyorum sabahları.benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var. gittikçe sana mı benziyorum ben? ya da 'annenin kaderi kıza' dedikleri doğru mu? 'baban eskitir her şeyi kızım, 'demiştin bir kez.anlamamışım meğer, eskiyormuş anneciğim.omzunu ovacak kalmıyormuş meğer ayni evin içinde.şimdi duysan bunları, ne üzülürsün mutsuz mu kızım diye, çoktan kendinden vazgeçmiş bir sesle.mutsuz değilim de anne, yağmura ve mutfağımda ki kedere çare bulamıyorum.evimi topluyor, toz alıyor, patlıcan kızartıyor, televizyon seyrediyor, aksam çalan kapıyı açıyorum.açtigimi gören olmuyor .pişirdigim yeniyor da, güzel olmuş denmiyor.cay demleniyor demleniyor, demleniyor.kederim mutfağın her yerine yerleşiyor.ah nasıl eskiyor her şey anne, nasıl eskiyor. eskilerimi atmaya kıyamıyorum. seni çok özlüyorum.bana yasakladığın bahçeler sana da mı uzaktı hep.? gidemeyişine ağladın mı sende? ne zaman eskiyor sevgiler ödenen bedellerin acısı geçince mi?
işte böyle... kalbimde bir acı şarkılar seni söyler..
