öyle yada böyle, uygulamaya sosyalizmle başlanır, her şey ilk başta güzeldir, hoştur. yalnız hedef büyütülünce insanlık trajedileri yaşanır(sscb, çin, zenofobik bir örnek de vermek gerekirse kuzey kore -hedef büyütmüş sayılmaz gerçi-). zira yüzyıl başından beri komünizmi "yaymaya" yada kabul ettirmeye çalışan bütün devletlerin unuttuğu bir nokta vardır. komünizm devleti reddeder. devletin doğasına aykırıdır çünkü. tıpkı devletin de komünizmin doğasına aykırı olması gibi. ayrıca unutulan bir nokta şudur ki, yayılma, genelde sömürge-emperyalizm yoluyla olur. (zira neredeyse hiçbir devlet öyle kolay kolay yönetimlerini başkalarına devretmek istemez) bu da komünizm ideolojisiyle çelişen bir konudur. yani buradan bakarsak "bu kadar güzel* hedeflerle kurulan 'devlet'ler neden kan ve gözyaşı konusunda kapitalistlerden/faşist-yayılmacılardan aşağı kalmamıştır?" sorusuna cevap bulabiliriz.
not: komünizm değil -çelişirse zaten ideoloji olamaz-, savunan "devletler" çelişkidedir. burayı da ekleyim. devlet devletsizliği savunamaz. savunmamalıdır! devletsizlik de devletleri savunmamalıdır! herkes samimi olmalıdır bu konuda.
