gerçekten yaşandığında, korkulduğundan daha az korkutucu olacak anlardır. yine de hep korkmaya devam ederiz. korku, aslında çoğu zaman korkunun korkusudur. korkuyu daha olay olmadan yaratır; korktukça büyütür, büyüttükçe daha çok korkarız. korkulan, yaşanmayacaksa boşuna stres yapmış ve daha az kaliteli yaşamış oluruz; yaşanacaksa da o anki davranışlarımızda analitik düşünce imkanımızı eksiltiriz. gerçi o korku olmadan kendimizi korumaya da girişmezdik. aristo'nun da söylediği gibi "erdem, her konuda ortada olmaktır". işte tam olarak mahvedecek korkuyla kendini korumak için korkunun arasına analitik düşünce girebilmeli.
