genel olarak
-n'haber nasıl gidiyor?
diye sorulup yola devam edilmesi gerekir yoksa insanın içine bin türlü kurt düşüyor.
dinlemek isteyen olursa aşşağıda
--spoiler--
bir cumartesi akşamı beyoğlunda gezintiye çıkmıştım arkadaşımla,sağa sola baktık ne yapalım ne edelim diye düşünürken normalde içki içmemiz gerekiyorken biz oturduk insan gibi çay içtik. canımız sıkıldı doğal olarak "hadi gel dedim beşiktaş'a inelim" tamam dedi ağa caminin oradan çıktık büyükparmakkapı sokağa doğru ilerledik, "la dur la dur bir cihangir'e bakalım oradan gideriz beşiktaş'a " yine tamam dedi alman hastanesinin oraya doğru giderken ara sokakta bir trafik oldu kimse yürüyemiyor ama yavaş yavaş milim milim gidiyoruz,derken açıldı birden hızlandık. derken solda bir kafeye gözüm ilişti bakıyorum bir tane kadın var ama ben nereden tanıyorum diyorum,bir kaç adım attım,içimden "tamam la benim kürk mantolu maddonnam işte bu" dedim,iç sesim dışa katıldı ismini bağırmışım sonra öğrendim. attığım bir kaç adımı hiç yüzümü dönmeden geri attım girdim kafeye "n'haber,nasıl gidiyor" dedim
"aaa demlikahve,inan aklıma sen gelmiştin bende seni arayacaktım beyoğlu'na çıkmadan önce" dedi
sarıldık. ağlamamak için kendimi zor tuttum sonra ayak üstü sohbet ettik,görüşürüz dedi.
artık ne beşiktaş'a gidecek halim vardı ne de çay içecek,her zaman ki gibi yaptığım şeyi yaptım içtim...
akşam uyandığımda eve nasıl geldiğimi hatırlamıyordum.
--spoiler--
