bayılıyom bunları dinlemeye. sinsi sinsi arkalarından yürüyüp, noldu ki acaba diyorum, bu kız niye bu kadar celallendi falan diyorum.
çevresi umurlarında değil. bıdı bıdı söylene söylene gidiyorlar. geçen yine böyle biri denk geldi. o an hiç bu kadar evlenmek istememiştim.
kadın sinirli bi şekilde '' bir şeyi yapman için 10 kere söylemem gerekiyor mehmet'' dedi. ( kocasına dedi bunu. zira koluna girmiş yürüyordu )
kocası da '' isterse 1000 kez söyle.. olmaz dedim mi olmaz, niye üsteliyorsun anlamıyorum '' falan dedi. bu şekil uzun uzun tartışırlarken park eden 2 aracın arasından geçmek zorunda kaldılar. doğal olarak ellerini ayırdılar. sonra bende o aradan geçtim * ve geçer geçmez baya bi hislendim..
zira o tartışan kadın, o öfkeli kadın, önde olan kocasına hızlı adımlar atarak yetişti ve hemen tekrar koluna girdi.
koluna girdi lan, bildiğin koluna girdi ve yine söylenmeye devam etti. vay amk. '' kaldı mı böyle kız kukla '' dedim. şimdi ki kızlar tartışırken bırak kola girmeyi, yan yana bile yürümüyolar, koşarak uzaklaşıyolar dedim. hatta durdur arabayı incem diye cırlayan ve hatta giden arabadan atlayan bile var amk dedim. şuna bak birbirlerine nasıl da bağlanmışlar, ne olursa olsun nasıl da kopmuyolar dedim..
sonra ehhhh deyip yalnızlığımı koluma takarak meyhaneye girdim.
hayat işte,, kimisi yerdeki çürükleri toplar, kimisi de dalın ucundaki en olgununu yolar.
