ilk başlarda karamsar bir roman gibi gözükse de, aslında okuyucuya yaşama sevinci aşılayan roman. hayatımın romanı. ve bu romanda, elbet insan kendisinden kesitler bulabiliyor. gerçek romanda da olması gereken budur zaten. paulo coelho bunu bütün romanlarında başarıyor. okunasıdır, şiddetle tavsiye edilir.
ve bu kitabın şu repliği beni benden alır:
"Deli olmak ne demek, bilmiyorum, " diye fısıldadı. "Ama deli olmadığımı biliyorum. Başarısız bir intihar girişimi benimkisi, hepsi bu."
"Kendi dünyasında yaşayan herkes delidir. Şizofrenler, psikopatlar, manyaklar. Yani, başkalarından farklı olanlar. "
"Yani, senin gibiler mi?"
Zedka soruyu duymazdan gelerek devam etti: "Öte yandan bir Einstein var, zaman ile uzamın ayrı şeyler değil bir karışım olduğunu söylüyor. Ya da bir Kristof Kolomb, dünyanın öte ucunda bir uçurum değil başka bir kıta olduğunu ileri sürmüş. Ya da, insanoğlunun Everest'in zirvesine ulaşabileceğine inanan bir Edmond Hillary var. Sonra Beatles, bambaşka bir müzik yarattılar, eski çağlardaki insanlar gibi giyindiler. Bütün bu kişiler ve daha binlercesi hep kendi dünyalarında yaşadılar."
