aynı topraklar üzerinde beraberce yaşadıkları insanların kendi dillerini konuşmalarını garipseyen ve hatta buna tahammül edemeyen "üniversite eğitimi alımış" insancıkların çoğunlukta olduğunu bize gösteren beyanat. ama bu insancıklar kendi yaşadıkları yerde ingilizce, almanca, fransızca, lehçe vb. diller duyduklarında lise yıllarında öğrendikleri sikimsonik dilleriyle iletişim kurmak için soytarılık yaparlar. hatta bu amına koydumun evlatları öyle özentilerdir ki "offf abi şu aksana bak ya, çok güzel değil mi?" gibi sanki 10 yıllık dil uzmanıymışcasına kurdukları cümlelerin ardından türkçeye de hafiften giydirirler.
ben kürtçe konuşuyorum yanımdaki arkadaşımla, abimle, babamla, kuzenimle. sana ne girip çıkıyor amına kodumun evladı? sana bir şey söyleyecek olsam gelir senin anlayacağın dilde(türkçe) derdimi anlatırım zaten. sen neden benim konuştuklarımı dinleme ihtiyacı duyuyosun ki? senin anlaman gereken bir durum yok zaten ortada. türkçe konuşsam ne fark eder kürtçe konuşsam ne fark eder?
yok efendim tahammül edemiyomuş beyfendi. senin tahammülünü sikerim ben kavat oğlu kavat.
