bir arkadaşımla izlemeye gittiğim ve eksik olmasın sayesinde gülmekten yarıldığım film.
şimdi bize tesadüfen kapının yanı başında ki koltuklar kalmış. neyse oturduk izliyoruz derken bu sermiyan midyat'ın canlandırdığı karakterin, arkadaşlarıyla birlikte bağ evindeki halay çektiği kısmı var filmin, o anda kapı çalıyor karısı geliyor falan. işte o çalan kapının sesine arkadaşım bizim yanı başımızdaki kapı çalınıyor hissine kapılıp kafasını bizim yanımızda olan kapıya çevirmesiyle benim onu farkedip gülüp yarılmam bir oldu. yanımızdakiler de bize bakıyor bir yandan, filminde komik bir sahnesi değil ya.
her ne kadar filmin kalan bölümünde mıncırmalara maruz kalsam da kendimi o hazdan alıkoyamazdım.
