tecrübe ettiğim ve acısını taa en derinden hissettiğim acı olay. içimde o kadar çok şey var ki kelimelere dökemiyorum. bunu da zaten acımı bir nebze paylaşmak için yazıyorum.
erkek adamız ya, biraz dik durmamız lazım. taziye için gelenleri ağırlamamız, sürekli ağlayan kadınlarımızı teskin etmemiz lazım. içimizde fırtınalar koparken, mezarın başına gidip saatlerce halamıza içimi dökmek isterken yine de sabırlı olmamız lazım.
o illet hastalık geldi seni buldu ve sadece 55 yaşındayken kuş oldun uçtun gittin.
sen ki soğuk bi günde ölmeyeyim yakınlarım mezar başında üşür diye düşünürken, şu an erzurum soğuğu bizi yakıyor bir bilsen. içimiz dışımız yanıyor...
