insanlar içeri, insanlar dışarı. otomatik kapılar gibi hani. dönenlerden değil, şu bildiğiniz açılır kapanır olanlar. hani şu açılır, sonra kapanır olanlar.
insanlar içeri insanlar dışarı.
sebepsiz yere alınır bazen hayat sana. sen de alınırsın başka bir hayat'a ve eğer aldıysa seni hayatına, kork. kolay mı sanıyorsun sen iki hayat yaşamak aynı anda? baksana, kör mü oldun, görmüyor musun etrafında? milyar insan var milyar, iki tane değil! milyar insan var ve milyar farklı yaşam. sen ne sanıyorsun ki? ne arıyorsun, gayen ne senin? bak bi aynaya, git ama önce yüzünü yıka. üşenme işte bak, bir kez olsun üşenme ve yap şu dediğimi, kaçtığım yok benim bir yere, buradayım işte. üşendin ama sen yine. çünkü biliyorum inansan bile sen gittiğinde yüzünü yıkamaya, bir şey olacak, bir mesaj mesela ya da tam o anda bir şekilde bi yerlerde görebileceğin bir insan; girecek senin hayatına ve değiştirecek o hayatı, sen yine de üşenip gitmeyeceksin ben bunu söyledim diye.
yalama ilişkiler. hani sen buradaydın der; yanını kasteder. değiştiğini söyler. sanki değişmedi kendisinin bile kullandığı heceler. aşk diyor mu mesela artık içinden? ya da içinden aşk geçen herhangi şarkı var mı aklında? değişmiştir bence yeniden tarifi. değişir her seferinde. çünkü ne kadar az hece, o kadar çok kelime. sanat gibi işte. aşk da sanat biliyorsun. tuval düşün. boya onu baştan aşağıya savura savura boyaları, parmaklarınla ya da bir kalemle ya da komple boya kovasını çevir baş aşağıya; tuvalin çekimine bağlı. ve dolacaktır elbet. kat çıkacaksın sonra, hemen yılma. elin, yüzün, kaşın, gözün boya olacak her yerin. durup düşünme sakın. unuttun mu sanat bu. çok fazla vaktin yok ayrıca. boyalar kurur bak. yorulma, dinlenme onun için, hep boya. boyalar da bitebilir ama idareli kullan.
e sonra? bitti mi? tamam. geç şimdi şöyle uzağa. bak bakalım resmine. bak hadi sanatına, aç gözlerini.
bok gibi dimi?
yalama ilişkiler. insanlar içeri girer, insanları dışarı gider. he resim ne oldu derseniz.. benimkiler evimde asılı duruyor, salondan her geçişimde bakar düşünürüm biraz. perdeyi çekip camı açarım uzun oturacaksam. niye yaparım ki böyle, bak hiç düşünmedim bunu. halbuki severim de akrilik kokusunu.
