O son sabah yine ayni kargalar bokunu yemeden kalktiginizda kendi sivil kiyafetlerinizi giymeniz yok mu oyh. O nasil bir mutluluktur. Son kez yataginiza, dolabiniza bakarsiniz. Birkac parca esyayi hatira olarak cantaniza atmissinizdir. Son kez ictimaya cikilir. Belgeler, terhis kagitlari vs derken bir bakmissiniz nizamiyeden bir daha girmemek uzere cikiyorsunuzdur. Donup arkaniza uzun uzun bakarsiniz bir. O an ilk girdiginiz gun gelir akliniza. Sanki dundur o yagmurlu gun. Ama hayir araligin karanlik bir gunu idi, digeri ise mayisin tertemiz gunesli gunu. Gunler bile sanki ruh halinizi yansitir. Girerken karanlik cokuk yagmurlu birgun. Cikarken aydinlik piril piril gunesli bir gun.
Oyle gecer gider iste askerlik. Ardinda guzel anilar, iyi arkadaslar, cok baska deneyimler birakarak.
