o gune kadar karsisina cikan mallarin okuzlugunden bikmis tiptir. sabah uyanmisim, ne guzel servise yuruyerek gitmeye karar vermisim, kutu meyve suyumu almisim elime ilkokul bebesi gibi, gordugum ilk insana (genelde apartmanda) gulumseyerek gunaydin diyorum, angut angut suratima bakiyor, o an bitiyor yasam enerjim. bunun guvenle falan alakasi yok yani. biz yabanilige alismis bir milletiz. he amk, seni tanimiyorum ve sabah sana gunaydin dedim. kotu emellerime alet etmek istiyor olabilirim seni. o yuzden mal mal suratima bak. ayrica, selam almamak farkli bir sey, selam vermemek baska. kimse kimseye selam vermek zorunda degil, ne bu 'ay cool olmaya calisiyooee' tripleri? (bkz: uff snne be slk)
