11 yaşındaydım anadolu imam hatip lisesine gidiyordum hazırlık sınıfındaydım. ingilizce ödevler belimi bükmüştü. o yaşta hem namazlarımı kılıyor hem de gece birlere kadar ağlaya ağlaya ödev yapıyordum. okula otobüsle gitmek zorundaydım, dersler zaten sabah yedide başlıyordu.sabah ezanını müteakip yola koyuluyordum. bir gün yorgun argın otobüsle eve dönerken bir bayan ' bana yer ver' diyerek beni dürttü. ben oturuyordum ama diğer koltuklarda oturan benim yaşlarımda erkek çocukları ya da başka genç kızlar da vardı. kadın 'siz kapalılar hep böylesiniz mealinde konuşmaya devam ettiyse de beni ikna edemedi. kendisine cevap vermeyince de 'terbiyesiz ' dedi bana.
o gün ayrımcılığın ve kapalı biri olarak ikinci sınıf olmanın ne demek olduğunu öğrendiğim ilk gündü.
o günden sonra ne zaman yaşlılara yer vermek lafını duysam bu kadının o minik bedenime ve ruhuma yaşattığı acıyı hatırlarım.
tanım: ukala ve kötü niyetli yaşlılara yer vermemektir.
