özlemdir...
peki o yıllar her şey gerçekten güzel miydi? yoksa sonraki yıllar, yani şimdiler kötü diye mi gözümüze güzel gözüküyor?
doğru nerde, ne kadarı hakikat bilmiyorum. özlüyorum sadece. o yılları.
80 kuşağı bilir, şu meşhur child s play. izledikten sonra mutlaka annenizin yanında yatmak istediniz değil mi?
ya da izlerken annenizin yanına iyice sokuldunuz. oyuncak bebeklerden kuklalardan korkutunuz. mutlaka yaşamışsınızdır.
tayfun duygulu'yu da herkes hatırlar, 42 hafta liste başında kalmıştı, volkan severcan adlı bir oyuncu vardı, o yıllarda müzik programı sunuyordu, tayfun duygulu kılığına giren çocuklar vardı bir de. hadi yine iyisin. güzel şarkıydı.
coca cola'nın cam şişeleri vardı, şöyle bir şeydi;
bu repliği kim unutabilir?
katil vardı, horozlarıyla.
bir de amcamların taşlanmamış mavi kotlar vardı, saçlar john travolta gibi. deri montlar, beyaz çoraplar. bol kıyafetler.
tekel 2000 sigarası.
turgut özal'ın televizyona çıkıp;
trt'nin askerler eşliğinde kapandığı yıllar. babam askerler çıkınca hemen yatağa gönderirdi beni. ben hiç bitmesin devam etsin isterdim, babam kızardı, bak askerler de çıktı hadi yatağa derdi.
askerler uyuturdu bizi. istiklal marşı ile gecemiz son bulurdu. şöyle bir şeydi galiba;
susam sokağı, minik kuş bakkal amca, edi ile büdü. kırpık, kurabiye canavarı...
öyle özlüyor ki insan o yılları.
o günlere dair resimler ve bir şeyler gördükçe içim burkuluyor.
öyle güzeldi ki 90'lar. yıllar geçtikçe her şeyi kaybettik. o zamanların samimiyetini, o zamanların tanımlayamadığım sıcaklığını.
her şeyi kaybettik, hem de her şeyi...
işte o yıllardan zihnimde en çok yer eden şey chuckky oldu. işte o yüzden child play...
