su götürmez bir gerçek. örneklerle açıklamak istiyorum.
üniversite hazırlık sınıfından bir kız vardı. facebook'ta eklidir hala. üzerinize afiyet kız biraz çirkin. bu bir kusur değil elbette ama yine de bu çirkin olduğu gerçeğini değiştirmiyor. bu kız geçtiğimiz günlerde facebook'ta birkaç fotoğraf paylaşmış. altına dizilmiş yorumlar. "off taşım benim" , "bu ne güzellik" , "yerler kızım seni taş olmuşsun" falan filan diye. şaşırdım tabi, şaşırmadım değil. ama bir özgüven doldu ki içime, anlatamam. "hemen yeni fotoğraflar eklemeliyim" dedim. koyuldum işe. bilgisayara kayıtlı 2-3 fotoğraf vardı. koydum onları facebook'a. 5 dakika geçmedi ilk yorum geldi. "tipini sikeyim. kaldır lan şunu". yetmedi amına koyim. 2-3 dakika sonra bi yenisi daha. "çok komik çıkmışsın. allah belanı versin" halbuki ben karizmatik çıktığımı düşünüyordum. bütün özgüvenimi sikti attı orospu çocukları. kapattım hesabımı. ertesi gün açtım ama tekrar. dayanamadım.
geçen hafta 2-3 arkadaş oturduk konuşuyoruz. benim saçlar da uzamıştı epey. "saçlarımı kestirsem mi ya" diye sormuş bulundum. sormaz olaydım. "kestirsen ne kestirmesen ne her türlü tipsizsin" diyen mi ararsın. "seninki saç değil saman balyası zaten" diyen mi ararsın. "saçların yağır gibi, kokun tezek gibi" diyen mi... bu ibneler yüzünden vurdurdum kafayı 3 numaraya. kafa rahat. oh. kepçeler ortaya çıktı gerçi ama, olsun.
neyse işte, anlatmaya çalıştığım şeyi anlamışsınızdır umarım. bu gibi örnekler çoğaltılabilir. demem o ki, kız olmak vardı lan. çirkin olsan bile övüp duruyorlar. mutlu oluyorsun.
