bir insan kendi çizgisini yakaladığı an kafayı yemeye başlar, aslında kafayı yememiştir, kendini bulmuştur ancak etrafına dengesiz biri olarak gözükür, kimseye benzemediği için hor görülür, bu süreçte yalnızlık dahil bir çok zorlu işle başa çıkmak zorundadır, hayatını devam ettirecek gereçler umrunda değildir çünkü itibarı yoktur, yanlış olan bir sistemde itibarım olsa ne olacak, kime neyi kanıtlayacam amk, ama en kötüsü anlaşılmamak, ona karşı itibarım olmadı ya, ona yanarım, beni bir tek o anlasaydı yemin ederim dünya sikimde olmazdı, intiharmı? allah korkusu..
