öncülü olan devletin son üçyüz yıl boyunca savaş ve toprak kaybettiğini düşününce kazanılmış olan savunma savaşı küçümsenmemelidir diyerek cevaplanması gerekendir. bir vietnamlı akademisyenle hasbelkader yaptığımız sohbette(arada ingilizcesi iyi türkçesi çat pat olan bir suriyeli arkadaşın tercüman olarak yardımı vardı) duyduğum "dünyada emperyalizme karşı somut olarak verilen ve zaferle sonuçlanan tek savaş sizinkidir" cümlesi sonrası ben küçümsemeyi bıraktım. zira cümleyi kuran adam vietnamlı. ben adama hayranlık duyarken, onun bana olan hayranlık ifadesiyle karşılaşmam çok ilginçti. ki bu tip hamasi şeyleri sevmem. m. kemale karşı da sempati duyduğum söylenemez. haliyle olaya tamamen olmasa da, büyük oranda objektif yaklaşmamı sağlıyor bu durum.
sürekli maç kaybeden bir futbol takımının, kendisinden somut olarak güçlü bir takıma karşı maç kazanması ne kadar ciddi bir başarıysa(hani arkadaş ergen diyorlar ya o bakımdan daha anlaşılır olur futbol örneği), kurtuluş savaşı olarak isimlendirilen savaş da o kadar ciddi bir başarıdır. cephede kazanmaktan ziyade, az önce belirttiğim üzere, üçyüz yıl boyunca sürekli savaşmış ve yenilmiş bir halka, kazanabiliriz fikrini aşılayabilmek ve bunun gerçekleşmesi adına adımlar attırabilmek yabana atılabilir bir şey değil. galatasarayın kazandığı uefa kupası ile sonsuz bir övünç duyarken, fenerbahçenin clde çeyrek final oynamasını muazzam bir başarı olarak addederken, veya herhangi bir takımımızın herhangi bir avrupa müsabakasında herhangi bir turu geçmesiyle keyfe gelirken, bu savaşı ve sonucunu küçümsemek mantıksızdır.
