Teoride zorluk pratikte zulümdür. Yıllarca yaşarsin, iyi, kötü, orta, vasat dersin sonra birisi çıkar bütün feriştahını siker gider. Kişi değildir kimi zaman. Şartlar kişi yerine geçer, kimi zaman olaylar alır önem önceliğini. Sevgilin vardır, evlisindir, aldatmak ve aldatmamak vardır. Kıskançlıklar vardır, çekememezlik vardır, senin olmayanı başkası ile paylaşmamak vardır. Ve bir koku vardır. Unutulmayan koku. Sevdiğin ve ulaşamadığının göğüs kafesi kokusu. Insan ölünce kokusu da ölür mü acaba. Ölen koku bir daha gelir mi dünyaya.
Herneyse, aforizmami sikmeyin arkadaşlar. Gece gece aklıma gelen şeyler bunlar. Düşünün ki siz birisine aşıksiniz ama şartlar elvermiyor. Platoniklik felan değil bu. Platonik aşk ergen salatasıdır. Sevdiğine sevdiğini söylemeyen insanın sevgisinden şüphe duyarım ben. Problem, herşeyi söyleyip şartlar dolayısıyla tek taraflı aşka düşen durumdur benim için. Işte o insandan korkacaksın arkadaş. Çünkü devamı ya aşkına zarar verir, ya şartlara veyahut kendine. Yani zarar olacak bir tarafta. Kaçış yok. Kimseden medet ummaz o insan. Kimseye zarar vermeyi de bilinçli yapmaz. Her kuşu siktik bir leylek kaldı da demez. En kötü ihtimal, gider deniz kıyısına. Atlar suya. Yüzmeyi bilmez. Biraz çırpınır. Birgün sonra cebinde ki mektupla bulur onu bir balıkçı, kurtarma ekibi veya herhangi birisi. Ya da cebinde ki mektupla sonsuza dek kaybolur.
