neredeyse, on yılı aşkın süredir kullandığım sigarayı, hiç zorlanmadan bırakmamı sağlayan mucize alet...
bundan önceki denemelerimde, sigaraya mahkum olduğumu, ondan kurtulmamın mümkün olmadığını kabullenmiştim adeta. hiçbir yolu yok, bu tada, bu kötü kokuya, bu göğüs ağrılarına mahkumum diye içselleştirmiştim bu zehiri... hatta sağlık problemleri gerçekten rahatsız edici boyutlara ulaştığında, nefesim tıkandığında, göğsümdeki ağrılar had safhaya ulaştığında ve boğazımdaki akıntılar artık normal üstü boyutlara vardığında bile sigara içmekte tereddüt göstermedim. arkadaş, atın ölümü arpadan olsun dedim. içtiğim her yudumda vücuduma ve gençliğime karşı bir mahçubiyet duysam bile, vazgeçemedim bu meretten. ilk zamanlarda, gün ortasında başlayan sigara tüttürmelerim, zamanla kahvaltı sonrasına, kahvaltı öncesine, sabah uyanır uyanmazlara, hatta ve hatta gece yarısı kalkıp da sigara içmelere değin ulaştı. vücudumu öylesine zorluyordumki, koşuda son derece çevik ve dayanıklı olan vücudum, artık tempolu bir yürüyüşte bile tıkanıyor, en sevdiğim ve oynamaya doyamadığım futbol, benim için artık bir ızdırap halini alıyordu. yirmi beş yaşında olup da, saha kenarından futbol izlemeye mahkum olmanın nasıl bir eziklik, burukluk yaşattığını varın siz hesap edin.
birgün, bi abimin elinde gördüm. merak ettim. sordum. sordukça aklıma yattı. faydalı olabileceğini düşündüm. ve almakta gecikmedim. kullanmaya başladığımda, sigarayı bırakmak gibi bir niyetim yoktu. bağımlılığım, böylesi bir düşüncemin oluşmasına müsaade etmiyordu zaten. ilk kullandığım anlarda farkettimki, bu alet sigaranın verdiği psikolojik etkiyi karşılayabiliyordu. boğazıma etki ediyordu, bir sigara dumanı gibi nefesime vurabiliyordu. dumanı da gayet tatminkardı. ayrıca kokusu da yoktu. o iğrenç kokudan uzaklaşma imkanım vardı. bunun yanısıra sigara içenlerin çok iyi bildiği bir durumdan daha kurtulma imkanım vardı. o da kötü ağız tadı. sigara dumanındaki katran ve zifirin ağız içinde bıraktığı iğrenç etki, bu alette yoktu. çünkü bu alette katran ve zifir yoktu. yani efkarlanmak istediğimde, diyet olarak kötü kokuya ve kayış gibi sertleşmiş bir ağza mecbur kalmayacaktım. yani adi kömür kullanmak ile doğalgaz enerjisi kullanmak arasındaki farkı çok daha iyi kavrayacaktım. bazı arkadaşların, bu cümleden hareketle, ''sen kötü/adi sigara içmişsin diye sigara keyfimize bok atma'' şeklinde düşünmeleri mümkün. hemen ifade edeyim, piyasada bulunan en pahalı sigarayı tüketiyordum. ve gönül rahatlığı ile diyebilirim ki, en kalitelisi bile adi bir kömürden daha kötüydü.
şimdi, bol bol su tüketiyorum. yemeğimi iştahla ve keyifle yiyorum. her gün elbise değiştirmek, hatta günde iki defa elbise değiştirmek zorunda kalmıyorum. kitaba ayırdığım vakit arttı. işimi kesintisiz yapabiliyorum. ve bütün bunları, bilinçli bir çaba olarak değil, sigaradan uzaklaştıkça genç olduğunu hatırlayan ve bunu bana da hatırlatan bedenimin dürtmeleri ile yapıyorum. sahi ya, susamanın ne demek olduğunu unutmuşum ve lezzetin ne demek olduğunu...
şimdi sigaradan uzak durmanın keyfini çıkartıyorum. hergün, sigarasız da yapılabilirmiş dediğim onlarca şeyi, özgür bir bedenle yeniden keşfediyorum. özgürlüğüme tekrar kavuşmamı sağlayan bu aletin mucitlerine sadece müteşekkirim.
bu aletin türkiye'de yasaklanması hususunda ise şöyle düşünüyorum: şayet bu alet, bilimsel verilerin gereklerini yerine getirmek için, yani sağlık açısından zararlı bir muhtevaya sahip diye yasaklanıyorsa, öncelikle yapılan bilimsel çalışmaların ve sonuçlarının açıklanması gerekiyor. şayet yasaklanacaksa, sigaranın da hayli hayli yasaklanması gerekiyor. eğer kamu sağlığının korunmasından ziyade, ticari bir kaygı ile spekülasyon ve yasaklar söz konusu oluyorsa, hiç merak edilmesin, bu halk aptal değil. ne dünyanın diğer yerlerindeki uygulamalardan habersizdir; ne de burnuna kötü kokular geldiğinde akademik bir unvana aldanacak kadar ahmaktır.
