tasavvufta ders mahiyetinde müride verilen özel bir zikir çeşididir.
şöyle ki; ifade edildiğine göre insanda beş tane latife merkezi vardır.
bunlar:
1.kalp
2.ruh
3.sır
4.hafa
5.ahfa
yukarda saydığımız latifeler nefsin hegomonyası altında ezilmiş, kararmış ve asli hizmetini ya da kıymetini ifa etmekten uzak kalmıştır. insanın zevk ve hevaları giderirken edebten mahrum bir şekilde amacına ulaşması bilumum latifelerin önünü tıkar ve mayamızda var olan asıl "kıymetimizi" hayata geçirmeye engel olur. ve yaratılıştaki asıl gayemiz bildiğimiz üzre "sevgidir" daha kuvvetli ifade etmek gerekirse "aşktır".
aşkın getirmiş olduğu safiyane kulluktur.
peki bütün bunlarla başlığın ne alakası var?
kalp kulluk tamiratının başladığı ilk mekandır. önce kalp mamur edilir ardından diğer latifeler cilalanıp parlanır.zikir, tabir-i caizse, kalbin en kuvvetli ve hatta tek ilacıdır.
başlıkta bahsi geçen zikir çeşidi imam-ı rabbani'nin ifadesine göre sol memenin dört parmak altında bulunan manevi kalbimizi tedavi etmeye yönelik bir zikir çeşididir.
ve tek gayesi kalbi "allah allah" der hale getirmektir. tamamen iç dünya temalıdır, yani istem dışı kurulan bir iletişim haline sokan türündendir.(örnek: tutuklu kaldığınız bir hanımın ya da beyin suretini gözünüzün önünden silememek)siz susarsınız kalbiniz konuşur.(hani, içindeki sesi dinle o doğruyu söyler modu işte o iç sesi)
avam ağızla ifade ettiğimiz "benim kalbim allah a bağlı" yargısını hakikate bürüyem zikir çeşididir. allah ın bize bağlı olduğu muhakkak fakat bizim ona bağlı olduğumuz şüphelidir.işte bu marazı gidermek için kalp zikri gereklidir ve mahir kalplerin sahibi, ilim sahibi ariflerin terbiyesinde ve gözetiminde alınmalıdır. hakiki kalp zikri ancak bir kamil mürşidin terbiyesi altında çekilir ve fayda verir. aksi halde büyük zarar etmek mümkündür.nitekim rehbersiz yol alınmaz, doktorsuz ilaç kullanılmaz.
