insana dünyada yalnız oldugunu fakat kimseye de ihtiyacı olmadıgını hissettiren eylemdir. bu sözlere bakınca kötü bir eylem gibi görünmesine ragmen bunu yapan herkesin de bildigi gibi insan sadece kalabalık icinde yalnız kaldıgında kendini kötü hisseder. oysa ki yalnızlıgını kendi icinde ve kimseye muhtac olmadıgını hissederek yasıyorsa bu durum insana zor gelmedigi gibi güzel bile geliyor. tabi ki insanoglu bu gücü her istediginde icinde bulamıyor. buldugu anların da kıymetini bilemiyor: günes dogarkenki o birkaç dakika gibi...
