evet, bu olay beni hep tedirgin etmiştir. sonuçta babaanne bu ortak yanlarınız çok az.
o müzik dinlemeyi sevmezken ben alternatif rock dinlerim, o örgü örmekten hoşlanırken ben pes atmayı severim. e ortak arkadaşlarımız desen yok. tanıdığımız arkabalarla da benim hiç işim olmaz, o da bilir bunu bana hiç bahsetmez. e ne konuşacağız ?
genelde verdiğim cevaplar sırasıyla ,
iyiyim babaanne sen nasılsın, dersler de iyi, tamam, tamam tamam, oldu tamam, hadi tamam, tamam dedeme selam söyle, hadi sen de.
şimdi bu konuşmayı toplasan 35-40 sn falan tutuyor.
konuşma bittikten sonra da insan neden daha çok konuşamadım diye vicdan azabı duyuyor.
ne yapmalı ne etmeli bilemedim.
alternatif diyalog önerecek varsa çok iyi olur, ezberler konuşurum telefonda.
