benim o. vardı bir hesabım vakti zamanında. liseden iki arkadaşımı bulmak için açmıştım. buldum. ikisi de 'buz gibi'ydi. üzüldüm. halbuki onlara ulaşmadan, yıllar önceki samimiyetimizin dimağımda bıraktığı tadı hatırlamak bünyeme iyi geliyordu. bulunca muhayyilemdekiler yerle bir oldu. kapattım facebook'u.
kimsenin benim iyi olduğumu onaylamasına ihtiyacım yok.
