bugün

cengiz dağcı

korkunç yıllar kitabını okudumakta olduğum kırım tatar-Türk'ü yazar. kitabın ilk sayfalaları beni öyleine etkiledi ki, buradan paylaşmak istedim.

--spoiler--

"Bak Sadık ,
harçlarına atalarımızın alın teri karışmış din ocaklarımız düşmanlarımızın ayakları altında!...

Biz bunlara bakıp korkmamalıyız.
Düşmanlarımız korksun.
Hem de nasıl korkuyorlar.

Korkularından bize bu zulümleri yapıyorlar.
Korkmasaydılar yapmazdılar. Yüz elli yıldır bizi tüketmeye çalışıyorlar.
Yüz elli yıl!
işte bu yurtta bir avuç Tatar kaldık. Bizi büsbütün yok etmedikçe içleri rahatlamayacak.
Biz mahvolduktan sonra bile , bu sefer ruhumuzun önünde titreyecekler.
iyi bak bu yıkıntılara! Sen benim evladım olmakla beraber , bu toprağın, bu yıkıntıların bir parçasısın...
Seni bu toprak doğurdu, bu toprak besledi. Bil ki yalnız değilsin.
Büyük bir milletin zengin geçmişi ve parlak geleceği seninle beraber.
Bahçesaray'dan Kaşkar'a binlerce minaremiz göklere uzanıyor. Bize Tatar diyorlar, Çerkez diyorlar,
Türkmen diyorlar, Kazak diyorlar, Azer diyorlar, Karakalpak, Çeçen, Uygur, Kabardı, Başkırt, Kırgız diyorlar.
Bunlar hep yalan! Biz Türk-Tatarız! bunu senin kalbinin bildiği gibi,her başkırt, her kırgız, her kazak'ınikırgız'ın da kalbi bilir. kalbinin hisleriyle hareket et. dünyanın boş heveslerine kapılma."
--spoiler--