çocukken salondaki saksının içinde olan toprakları avuçlayıp halının üzerine atma eylemidir.
annem toprakları gördüğü zaman mevzu yapardı evde. ablama, babama kızardı 'neden ayakkabılarınızla eve giriyorsunuz' diye söylenirdi. o kadar temizlik yapıyorum falan filan. ben de köşemde pis pis gülerdim. o sıra küçüğüm ayaklarımda pofuduk var. ayakkabı devrim değil. şüpheli de değilim haliyle. güzeldi be.
