erkeğin bir ilişkide en başarılı olduğu dönemdir. kadını saymıyorum çünkü bu süreçten sonra zaten başarı hep onun elindedir.
bu bahsedilen süreçte erkek öylesine cool, öylesine rahat, öylesine kendinden emirdir ki akıl almaz. bi ayak sürekli frendedir. zaten kadını kendine aşık etme olayı da tam olarak bu frende olan ayakta gizlidir. bu süreç ilerledikçe içten içe yemeye başlar erkek kendini. o ilk verdiği izlenimi yitirmemek endişesiyle saçmalama başlar yavaş yavaş. kadın artık tavdır zaten delikanlıya. işte erkek bu 'tav' olayından emin olduğunu sandığı an frenden çeker ayağı.
be aklını sikeyim çekme işte o ayağı ordan. ama yok. iş işten geçmiştir artık. debriyajdan ayağı çekmeden kökler artık gazı bizimkiler, patinajla kalkar özgüvenini yediğim. o patinajla beraber duvara toslaması fazla bi zaman dilimi almaz. bu kez duyulmaya başlar çatlak sesler 'sen böyle değildin, ama bu halinde çok tatlı' delikanlı bu cümleden kötü bişey çıkarmaz. bakıldığında kötü bişey de yoktur zaten aslında. ama erkek bişeyin farkındadır, önemsiz gibi gözüken ama en önemli olan şeyin farkındadır artık. 'ilk izlenimde verdiği adam olmadığının' farkındadır. olay kadına 'sen böyle değildin, ama bu halinde çok tatlı' dedirtmemektir aslında. ilk günkü gibi kalabilmektir. kadını kendine aşık ettiğin o süreçteki gibi kalabilmek, bi ayak frenin üzerinde kalabilmek.
