Edirne'de finaller bitmiş, mutlulukla beyazıt'tan nargile tütünü alınmış, bilgisayar masasının üstüne konulmuş, birkaç ay sonra içilecek güzel nargilelerin hayaliyle üniversite hayatına geri dönülür, dönüş zamanı gelir, Odada tütün yok. Sohbet başlar.
a: anne
e: evlat
e: Anne, benim beyazıt'tan aldığım tütün nerde ? Bilgisayar masasının üstüne koymuştum.
a: O tütün müydü ?
e: Ne zannetmiştin anne ?
a: Üzerinde arapça bir şeyler yazıyordu. Ben de onu hurma ezmesi zannettim.Dolaba koydum, birkaç hafta öyle kaldı.
e: Eee sonra ?..
a: Canım tatlı çekti. Sonra paketi açıp, nerdeyse yarısını yedim. 'Sen nasıl şeylere para harcıyorsun' diye az kulağını çınlatmadım..
e: Anne, onu nargilede içerken bile sert. Sen nasıl yiyebildin ya !... Yedikten sonra ne oldu ?
a: Hurma ezmesinin tadı bir hafta damağımda kaldı. Ne yediysem geçmedi.
Sohbetin bu kısmından sonra, ben kahkaha krizinden kendimi kaybetmiştim. Daha sonra durumu öğrenen aile bireyleriyle topluca koptuk.
