bu başlığa yazı yazmak hayatımdaki anlamlı kalan 3-5 şeyden biri haline geldi. burayı kimsenin okumadığını bilmek samimiyetimi üst sınırlara taşımakla beraber beni fena halde rahatlatıyo sözlük. yok yok itirafa geçmedim daha veyitmi. evet sözlük aşığım. sıçarım ön yargılara, toplum ne derler acaba kasıntılıklarına, kendini şerefsiz gibi hissetme duygularına. seviyorum lan. hemde onu seven başkası olduğunu bildiğim halde. ha duyguları karşılıklımı bilmem ama muhtemelen benim onu sevdiğimi biliyor. cesaretsizliğimi s*kym ki gidipte nasılsın diyemedim 1 hafta boyunca. en zor kısmı atlat, tanış, not iste, sonra mal gibi bi oğlanla konuşuyo diye kızla bidaha hiç konuşma. öküz yok mu öküz, hah işte atım ben. ama inan bana hala seni gördükçe yaşama sevincim yerine geliyo. o hani sana şiir yazıyorum diye zırvalayan salak varya, tuvalette düşünsem onun 18158113361 katı duygusallıkta şiir yazarım hiç kasmasın şiir yazıyorum diye o yüzden. neyse bok ettim yine buraları. son sözüm vazgeçmemek.
