insanlari sevmekten vazgecemiyorum. hayir diyemiyorum, kus kalamiyorum, intikam alma gibi tutkularim da yok, nefret de edemiyorum, biri bana cok buyuk kotulukler yapsa bile hep sempati duyuyorum. kotuluk edenlerden kosa kosa kacmak yerine, en sonunda yine kosa kosa geri donuyorum. insanlari kirmayayim, uzulmesinler diye kendimi zorlar hale geldim resmen. yoruldum artik ama bu is tamamen bende bitiyor, keske biraz bencil olsaydim.
