Artık hiç gelmesen de olur...
Yokluğunda örselenmiş bu yaz çiçeği,
Önümüzdeki kış
Dökecek yapraklarını.
Ne yaparsan yap,
Anıt gibi duruyorsun içimde,
Gül yüzlü,
Derin...
Vakur...
Oysa biliyorum öyle değilsin,
Sen...
Kendini bana dirhem dirhem veren beceriksiz serüvenci...
ikide bir yumruğunu geçmişe vurma.
Oldu bir kere.
Bırak
Kana kana içelim bu tufanı.
Sağlığını aşk sandığın...
Hasretiyle yandığın...
Gece yarısı kavgalarında sırılsıklam sarıldığın.
Her sabah dudaklarıyla uyandığın karındım senin...
Belki de
Kendine söylediğin en büyük yalandım.
De ki öyle...
Öyle olsun...
Yine de yapma...
iki de bir eline bir kibrit alıp
Yaşanmışlıklarımızı yakma...
Oldu bir kere...
Dudaklarında geri çevrilmez bir davet vardı,
Ve gözlerinde vur emri...
Sen ol ya da olma...
Zaten solacak bu yaz çiçeği.
