yaklaşık 4 yıl sürdü en yakın dostumun ilişkisi. harika günleride oldu, acınası günleride...ozamanlar 21 yaşımdaydım, üniversitede 2. senemdi. arkadaşım muğlada okuyor, kız arkadaşıysa izmir'de yaşıyordu. kendisi izmir'e geldiği zamanlar üçümüz takılırdık yada o sevgilisiyle vakit geçirdikten sonra ben dahil olurdum. açıkçası onlarla birlikte takılmak çok hoşuma gitmezdi (bkz: iki sevgilinin yanında tek olmak)
Ozamanlar kızlara karşı utangaç bir insan olduğumuda hesaba katarsak bu benim için olağan bir durumdu. Zaman geçti, ilişkileri yıprandı. Arkadaşım kızdan ayrıldı ve telefon numarasını değiştirdi. Kızı uzun bir süre hiç görmedim. Zaten sadece arkadaşım izmir'e geldiğinde görüyordum kendisini. Birgün kendisi bana mail attı ve arkadaşıma ulaşamadığını sadece onun iyi olup olmadığını merak ettiğini söyledi. Bende kendisine onun gayet iyi olduğunu, endişe etmemesi gerektiğini söyledim. Sonra msn adresimi istedi ve konuşmaya başladık. Bana bütün süreci ayrıntısıyla anlattı. Çok üzgün olduğunu falan söyledi. o günden sonra akşamları msnde birkaç dakika muhabbet eder hale geldik. Bir süre sonra dertleşmeye ihtiyacı olduğunu söyledi ve benimle buluşup birşeyler içmek istediğini söyledi. Kabul ettim, bir mekana oturup konuştuk, oldukça keyifli bir sohbetti. Bir süre sonra aniden ellerime uzandı. Şok oldum, nasıl tepki vereceğimi çözemedim. Ona arkadaşça " artık herşey yolunda canını sıkma " tarzında birşey söyledim. ve mekandan ayrıldık.
Daha sonra akşam sohbetlerimiz her geçen gün koyulaşarak devam etti. Ve ben bir gün sevgili olabileceğimizi hiç ama hiç düşünmemiştim. Olan oldu, çıkmaya başladık. Herşey çok hızlı gelişti, ve kısa zamanda birlikte olmaya başladık. ilk deneyimimdi ( onun değil). Kısa zaman sonra da ayrıldık. Açıkçası hiç bir zaman kendisine sevgi anlamında birşey beslemedim. Dolayısıyla bitmesi benim için başlangıç gibi hiçbirşey ifade etmedi. Ama beni bekleyen zor bir süreç başlamış oldu.
Arkadaşıma zamanla mesafe koydum. Onunla telefonda konusurken, yazışırken kendimi çok rahatsız ve suçlu hissetmeye başladım. Ve bir zaman sonrada bütün diyaloğumu kestim kendisiyle.
Yaklaşık 6 ay sonra kendisi beni aradı ( hayatımdaki en kötü anlarımdan birini yaşayacağımı bile bile o telefonu açtım). Rutin bir konuşma başlangıcından sonra bana şunları söyledi;
-Kardeşim, neden benden uzak durduğunu, benimle konuşmak istemediğini biliyorum.
-Nasıl yani?
-Öyle işte, xxxx beni aradı ve olanları anlattı.
-!!!!!!!
-Sana sadece şunu söylemek istiyorum; sen benim en iyi dostumdun ve öyle kalmanı istiyorum. Bu yaşananlar benim için senden önemli değil, oyüzden eğer sende aşabilirsen kaldığımız yerden devam etmek isterim seninle.
inanın, hayatımda hiç bir zaman bu kadar aşağılık bu kadar basit ve bu kadar değersiz hissetmedim kendimi. Sevgilisiyle birlikte olduğum dostum bana " senden önemli değil olanlar" deme erdemini göstererek beni bende bitirmeyi başarmıştı.
Şimdi bakıyorumda; geriye dönmek gibi bir şansım olsa değiştirmek istediğim sadece iki şey var; birincisi " keşke babamı o geziye yalnız göndermeseydim, ikincisi ise keşke o maile hiçbir zaman cevap vermeseydim."
