yasemin acaba kendini jimmy'nin kadını olmaya layık mı görmüştür, acaba, bilinme sorumluluğu bana ait değildir. bunları pek de önemsemeden geçerek biraz daha müziğine odaklanmak istiyorum, yoksa mori'nin tanrısal problemlerini kendisine bırakamayabilirim..
basit olarak mori'nin müziği sınır tanımazdır, bu bir tanıtım cümlesi gibi gözükse de aslında bir konu var ki; şarkılarının kendini tekrarsızlığı sayesinde çıkar bu sonuç ortaya. bunu yapabilmek ayrıdır ve bir insan için fazlasıyla önemlidir, ayrıca yazara has bir gerekliliğin müzisyende ortaya çıkışı olarak söyleyebilirim; yaratılan olabilme.. bu noktada bir müzisyenden bekleyemeyeceğim tek şey ürettiklerinin aynılığı ve bir geneleme alışkanlığıdır. tabi bunu söylemek mori'nin yaptığını savunmak değildir çünkü bunun tam tersi de bir müzisyenden beklenilemez; her biri birbirinden bağımsız parçalar ortaya koymak. elbette bu çok uzun sürmez ki en uzak 4-5. albümde ortaya çıkmaya başlar, bir geneleme gibi gözükse de ilk başta bu aslında bir üzerine basmadır, müzikte bir şeyi diğerlerinden daha ayrı tutup ona ağırlık vermedir. yoksa 4 yaşındaki kardeşim de şarkı söylüyor, üretiyor... aksaksa aksak, yeniyse yeni, üzerine düşülür, bir şeyler alınır türde üretimler bu aynı zamanda.. tabi bu kardeşimi küçümsemek ya da mori'yi aynı kefeye koymak değildir ama mori bu geneliği delme konusunda daha az yetenekli olsa, müzikte yasemin mori'ye ait olanları görüp bir tartışma başlatabilirim.. şu an için elimde, sözlerin farklı bir yöntem şiiri ile politik ve ayrık duruşu var. şarkılarda anlaşılması güç halde, şarkının tekrar dinlenimini gerektiren, yazı olarak okunsa bile algılaması bir köşe yazısı kadar sıradan olmayan sözler..
haliyle yapılacak şey mori'nin bir kaç albüm daha yapmasını bekleyip onun üzerinden yapılacak tartışmaları daha az tutmaktır. *
