herşey birbirini takip eden bir döngü bence. bilmiyorum arkadaşlıklar dostluklar belirli bi süre sonra hep sahte gelmiyo başlıyo. tam diyorum tamam bu adam* ömrümün sonuna kadar sık görüşeceğim en yakın dostum olacak ama yok öyle bi dünya. 2yıl sürüyor, 3 yıl ya da 4 yıl ama o kadar. sonra hep günlük uğraşlar, boş telaşlar insanların hayatının merkezi haline geliyor.... hep bi döngü böyle devam ediyor işte; ilkokul-ortaokul-lise-şimdi de üniversite. yaşamaya devam edersek ileride ki iş hayatında da böyle olacağından şüphem yok.
bu yazılanları yazmamdan 2 gün önce anasınıfından-5.sınıf sonuna kadar en yakın, can ciğer arkadaşımla görüştüğümü de belirtmeliyim. o gün bugündür de görüşmüyorduk işte. küslük yok kesinlikle, günlük vs. uğraşlardan, karşılaşmamaktan, kopmaktan dolayı. lafı hiçbişey eskisi gibi olmaza falan getirmeyeceğim. okul döneminde ki en yakın arkadaşlarından hep can-ciğer kalacaksın diye bi kural da yok tabii ki.
lafı getireceğim şey; para işte. kölesi olmuşuz gibime geliyor. onu kazanmak için uzun yıllar eğitim görüyoruz, kazanan oluyo kazanamanyan oluyo ve hayatımızın merkezi onu kazandığımız yerde geçiyo. ama benim gözümde dostlukların ve insan sağlığının yanında tırnak kadar değeri yok...
