hangi millet olduğunu hepimiz biliyoruz. dillendirme ihtiyacı duymuyorum.
gel gelelim neden böyle oldu?
geçmişten beri süre gelen zihniyetten ötürü.
fişlenme duygusu,
aman oğlum fişlenirsin,
aman oğlum sus,
aman oğlum boşver,
ülkeyi sen mi kurtaracan?
bana dokunmayan yılan bin yaşasın!
mantık bu. bu ülkede.
umursamıyor, ilgilenmiyor kaba bir tabbirle siklemiyoruz.
düşünmüyor, doğrular adına savaşmıyor, sadece nefes almakla yetiniyoruz.
yıllardır milliyetçilik küspesi altına gizlenmiş kendi doğrularımız, insana verilemeyen değerleri göz ardı ediyoruz.
boşveriyoruz, boşveriliyoruz.
bir torba kömüre oy verip, ilkokul mezunlarıyla yönetilen bir ülkede ''aman ağam oğlum işsiz bir iş ver bize'' diye boyun büküyoruz.
''referansınız?'' sorusuna hiç yabancı gözle bakmıyoruz. torpil işleyip torpil işleyenleri kınıyoruz. böyleyiz ve bunu bile bile bundan gurur duyuyoruz. kimse kusuruma bakmasın ama uğruna savaşılacak insanlar yok artık bu ülkede.
ve en sonunda anamızıda alıp gidiyoruz.
