geçen gün şöyle bir olay oldu..
yer bornova metro çıkışı, 565 durağı..
vakit akşamüstü, durmadan otobüs kalkıyor.
otobüs henüz açılmamış uzunca bir kuyruk var kapısında.
Neyse dayı geldi çalıştırdı otobüsü, sıra ilerlemeye başladı..
Bir süre sonra otobüs doldu, ayakta yolcu almaya başladı..
tabi o sırada ayakta gitmek istemeyenler yeni bir sıra oluşturarak bir sonraki otobüs için avantajlı bir konum elde ettiler. Bende yeni sıranın dördüncü kişisiyim, önümde de bir dede ile ebe* var. tam otobüs kalkacak bir başka ebe geldi koşarak ve son kişi olarak attı kendini otobüse, otobüs gitti.
önümdeki dede son anda binen ebeye hitaben şöyle savurdu basıp giden otobüsün ardından,
"ulan beş dakikada bir otobüs var, beklesen boş otobüse binsen ölür müsün, şimdi biri senin için yerinden olacak! ondan sonra bir de kızıyorsunuz kimse yer vermiyor diye!"
"Büyüksün babaa" deyip eline sarılasım gelmişti dedenin. hiç bu açıdan düşünmemiştim, ufkum açıldı.
