2 sene önce küme düşecektiniz diyenler, galatasaray'ın başarılardan kazanılan parası ve prestiji vizyonsuz yöneticiler ve başkanlar tarafından o kadar çok sömürüldü ki bu takım 2 sene önce dibi gördü. bahsi geçen takım galatasaray'sa eğer tekrar çıkacaktır gün yüzüne dedik. o gün ne kadar galatasaraylı isem bugünde aynı oranda galatasaraylıyım. galatasaraylı olmak başkana, oyuncuya, teknik direktöre ve ya başarıya endeksli bir onur değildir. çocukluğumdan beri ne zaman bir galatasaray maçı izlemeye kalksam heyecandan tir tir titrerim ki hala öyledir. ali sami yen'e ilk gittiğimdeki heyecanımı anlatamam asla. son zamanlarda profesyonel bir yönetim sayesinde gelen ekonomik rahatlama ve buna endeksli başarılar galatasaray'ı eski prestijli günlerine biraz olsun yaklaştırmıştır ve bu da dünya yıldızlarının galatasaray'ı tercih etmelerine sebep olmuştur. entry'nin başında bahsettiğim yılda biz mustafa sarp'ları, uğur uçarları, culio'ları ve colin kazımları izliyorduk. şimdi ise selçuk inan, burak yılmaz, hamit altıntop gibi türk futbolunun belli noktaya gelmiş futbolcularını, emre çolak ve semih kaya gibi genç yetenekleri ve muslera, elmander,sneijder,drogba gibi dünyaca ünlü milli takımlarının önemli oyuncuları olan futbolcuları izliyoruz. bu yüzden ezeli rakiplerimizde olan hayal kırıklıklarını ve saldırı psikolojilerini rahatça analiz edebiliyoruz.
tanım olarak şunu çok rahatça söyleyebilirim ki türkiye liginin en kaliteli ve en güçlü kadrosuna sahip futbol takımıdır.
