sene olmuş 2013, hala çevirip çevirip izliyorum. bir sanat eseridir efendim, filmdeki detaylara bakıp tarantino'nun zekasına hayran kalmamak elde değil.
farkeden olduysa, herşey beatrix'in 1 yalanından dallanıp budaklanır aslında. kendince haklı sebepleri vardır, ayrıca bill'i ele aldığımızda o muhteşem kişiliğinin yanı sıra yalandan nekadar nefret ettiğini, çocuğunun sözlerini sürekli düzeltmesinden anlarız. ancak bu intikam hikayesinin ardında, belki de en muhteşem şey ikisinin birbirine olan aşkıdır. dikkat ediniz: beatrix son sahnede bill'e ölüm vuruşu yaptığında aralarında geçen o artık efsaneleşmiş diyalogdan sonra, beatrix bill'in elini tutar, elini geri çekerken bill'in elini hafif kaldırması muhteşem bir ayrıntıdır. o 2 saniyelik görüntü öyle bi işlenmiştir ki, bill 5 yıl sonra beatrix'in elini bırakmak istemez. ki kalkıp önünü ilikledikten sonra, ölüme yürümeden hemen 1 saniye önce ki bakışından ancak bu kadar sevgi fışkırır.
bill de, beatrix de, aralarındaki ilişki de o kadar güzeldir ki, birbirlerini öldürmeye çalıştıktan sonra bile hala birbirleri için sevgi dolu itiraflarda bulunabilecek kadar. bill ayağa kalkar, ceketini ilikler, onuruyla ölür. beatrix ardından ağlar, çocuğunu da alır gider. herşey olması gerektiği gibidir.
