acı çeken çocuğun feryadı. bir arkadaşında kendisinde olmayan bir oyuncak vardır ve bu onun içinde büyük mü büyük bir uktedir. mesela bir plesteyşın*. eleman bunun evine gidince plesteyşını adete esir etmektedir, öyle bir alçıya alır ki bırakmaz bir türlü. e bu da mal sahibine dokunur haliyle:
"aa tipe bak, benim malımı ne de gönül rahatlığıyla kullanıyor" şeklinde sevgilisine sulanılan er kişi tarzında kıskançlık triplerine girip mızıkçılık yapmaya başlar:
"ya olum yeter, biraz da ben oyniim, hep sen oynadın"
işte bu cümle zaten içinde derin bir ukte taşıyan çocukcağızı coşturur:
"yeaa sen zaten her zaman oynarsın, biraz ben oyniim, noolcak"
bunun meali "ipnelik yapmasana lan, görmüyon mu halimi, kambur olmuş iki el daha fazla oynarım diye yapmadığım maymunluk kalmamış, ne tırıvırı ediyon allaan burjuvası!"
nitekim nasıl ki sevgilinin, sevgilisi olmayan başka biri tarafından "sen her zaman öpüşürsün biraz da ben öpüşeyim" isteği altında başkasına bırakılmayacağı gibi, oyuncak adı altında plesteyşın da yabancıya bırakılmaz, plesteyşın namustur, ardır.
