insanın en keyifli anında sokağın ortasında ölümden, cennetten, cehennemden bahsederek şimdi söylenecek söz mü lan bu dedirten sakallı, cübbeli, kendini din görevlisi sanan hadsiz insanlar.
ayrıca daha dün aralarından birisine denk geldim*.
kızlı erkekli arkadaş gurubuyla hadi tekrar cmylmz'a gidelim dedik ve gittik. çıkışta güle oynaya evimize doğru gidiyoruz. sevgililer sarılmış, bekarlar sığır sığır nerdesin aşkım burdayım aşkım esprileri yapıyor. o sırada adamımız elinde şemsiyesi karşımıza dikiliyor. kurduğu cümleyi aynen şu, kelime değiştirmiyorum "şemsiye al genç kardeşim bak ölüm var belkide son şemsiyen olabilir.". hayda ulan ne güzel gülüyorduk biz sen niye limon sıkıyorsun ki keyfimize ölüm varsa sana da var pezevenk biz sana bir şey diyor muyuz. insan cidden ulan şurada bir araba çarpsa adam demişti gördün mü bak öbür tarafa şemsiyesiz gidicez diye evham yapıyor.
ayrıca ölmeden önce niye bir şemsiye almış olmam gerekiyor diyanet pamuk tıkmayı kaldırdı da bizim mi haberimiz yok bundan sonra şemsiyesiz almayacaklar mı öbür tarafa nedir yani.
