aşk kimi insanı duvardan vurana acımasızca vuran, yerlerde sürükleyen kişiye göre bela bir duygudur. ama gel gör ki o duygu; değerli ellerde en ulvi, en asil, en yüce duygu olur.
bir dostum vardı. her zaman gönül derdi. niceleri ona karsı cıksa da hep gönlünü dinledi. bir gün kötü duruma düştü. kendini şaşırmadı mı? şaşırdı. o da bu acılara katlanmaktansa; ölmek, yokolup gitmek istedi. o da insandı. o da hata yapardı.
ancak toparladı kendini. ölmek yerine yaşamayı ve cok cok daha önemlisi yaşatmayı seçti kendine. inandı bir gün bir çift kara gözün onu gelip kurtaracağına...
