Bi keresinde bi köpek tarafından kovalanmıstım ve bu olaya arkadaslarım sahit olmus, benimle dalga gecmislerdi. Cok zoruma gitmisti. Gece uyuyamamıstım. Sabaha kadar kafamda intikam planları kurmaya calıstım cocuk aklımla. Kararımı vermistim. Köpegi öldürecektim. Sabah oldu. Köpegin hergün bi bekci gibi bekledigi o yola gittim. Köpek havlayıp üzerime dogru kosmaya basladı. Artık nasıl hırs yaptıysam, ben de köpegin üzerine kostum, suratına tekme attım, hayvan ciyaklamaya basladı, hırsımı alamayıp elimdeki tesisat borusuyla köpege giristim. Köpegin caresizligi bana güc vermisti. Yanımda getirdigim zinciri boynuna sıkıca doladım, kafasına bastım. Olagan gücümle asıldım zincire, ta ki hayvan hareketsiz kalana kadar. Arkadaslarımın benimle dalga gecmesine sebep olan o köpek artık kimseyi kovalayamayacaktı. intikamımı almıstım. Tabi ondan bana da bi yük kalmıstı; vicdan azabı. Velhasıl o zamandan beri köpeklerden korkarım. Nerde bi köpek görsem yolumu degistiririm. Isırılmaktan korktugum icin degil, hayvanın canını yakmamak adına.
