henüz 7'nci sınıf öğrencisi, geçtiğimiz cuma gününe kadar afyon'da hayatına devam etmiş, Bestegül iyigün adlı kız çocuğundan söz ediyorum.
cuma günü karnesini almış. Emirdağ'ın Çiftlik Köyü'ndeki evine gitmiş. karnesindeki zayıflar nedeniyle babası Gürkan ve annesi Serap iyigün ile tartışmış. Tartışmanın ardından Bestegül iyigün, oturdukları evin hemen yanındaki ahırda iple kendisini asarak canına kıymış.
şimdi ne demeli? o bildik "değer miydi be çocuk?" türü lafları edip geçmesi işin kolayı. değermiş işte bestegül'e göre. bütün bir hayatın anlamı karnesiymiş. karne günü eve gelince anne babanın "aferin" deyip başını okşamasıymış. konu komşunun çocuklarıyla kıyaslanmakmış. gelecekte "büyük adam" olmanın garantisiymiş. ne yapsın bestegül? çevresinde hiç kimsesi yoktuysa bütün bu saçmalıklardan kurtaracak onu.
bestegül gitti. yapacak birşey yok. ama yaşayan milyonlarca bestegül var. bu akıl dışı eğitim sistemini, çocuklarını bir takım aptalca ölçütlere göre "başarı"ya şartlandıran aile yapısını ve o aileleri böyle davranmaya yönlendiren bütün bir toplumsal düzeni yerle bir etmekten başka yolumuz da yok.
